توکن یک سخت افزار بسیار کوچک بوده که برای ورود کاربر یک سرویس رایانه ای به سامانه به کار برده می شود. در واقع یک دستگاه فیزیکی بوده که در اختیار کاربران قرار داده می شود تا به راحتی بتوانند برای استفاده از یک سیستم کامپیوتری هویت آنها تشخیص داده شود. از توکن امنیتی، به صورت الکترونیکی استفاده می شود. معمولا از توکن می توان برای رمز عبور معمولی برای احراز هویت مشتری استفاده کرد. به عبارت دیگر از توکن به عنوان یک کلید الکترونیکی برای دسترسی استفاده می شود.
از برخی از توکن ها برای کلیدهای رمزنگاری همچون امضای دیجیتال و اطلاعات بیومتریک همچون اثر انگشت استفاده می شود. این دسته از توکن ها مجموعه ای از چند کلید هستند که برای وارد کردن شماره شخصی و شروع برنامه توکن جهت انجام عملیات ایجاد رمز عبور استفاده می شود. طراحی این توکن ها به صورت ارتباط USB و بلوتوث است که این نوع روش ها در انتقال کلید رمز تولید شده به سیستم انجام می شود. در حال حاضر سازمان املاک و اسناد کشور، کانون سردفترداران، بانک ها برای شناسایی افراد و مشتریان از راه دور از توکن استفاده می کنند.
منشا ایجاد توکن ها چیست؟
برای ایجاد هر توکن، می توان از هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان برنامه نویسی سطح بالا، تشکیل شده است استفاده کرد. در حال حاضر بیشتر از 80 درصد از توکن های بازار بر روی پلتفرم اتریوم، بارگزاری شده است. بعد از اتریوم، می توان به بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون اشاره کرد.
در واقع برای ایجاد یک توکن، باید از زبان های برنامه نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم بلاک چنی آن را ارائه می کند، قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کرد و یا با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک چین باید پیاده سازی کرد.
ساخت توکن زمان چندانی لازم نداشته و می توان در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار پایین آن را انجام داد. اما نباید فراموش کرد که تنها ایجاد توکن، به خودی خود نمی تواند ارزشمندی را تضمین کند.
متاسفانه راحتی ایجاد توکن می تواند دردسرساز باشد، چرا که شرایطی را ایجاد می کند که کلاهبرداران توکن هایی را ایجاد کنند که هیچ ارزشی ندارد. برای اینکه یک توکن ارزش کسب کند باید آن را در یک پروژه کاربردی استفاده کرد و یا اینکه در صرافی های بسیار معتبر آن را اضافه کرد که کار چندان ساده ای نیست.
در حال حاضر بیش از 90 درصد از توکن هایی که در بازار وجود دارند، کاربرد خاصی نداشته و برای پرکردن جیب توسعه دهندگان عرضه می شوند. به ئعنوان مثال در سال 2017، پروژه های کلاهبرداری بسیاری وارد بازار شد که هر یک با پیش فروش توکن های خود به سرمایه گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول کلاهبرداری کردند. در صورتی که در سال 2018، همه آن توکن ها به فراموشی سپرده شد و هرگز نتوانست به قیمت اولیه خود برگردد.
چرا باید از توکن استفاده کرد؟
مهم ترین مزیتی که باعث می شود از توکن استفاده کرد، صرفه جویی در هزینه و زمان است. اکثر پروژه هایی که می خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را انجام دهند، در ابتدا بودجه و سرمایه لازم برای انجام چنین کاری را ندارند. این افراد می توانند در ابتدای کار از بلاکچین هایی استفاده کنند که بر روی اتریوم پیاده سازی شوند. از این طریق می توانند سرمایه خصوصی و عمومی خود را به صرافی ها اضافه کنند و از این طریق به سرمایه و زیمان بندی مورد نظر خود دست یایند.
البته باید این نکته را در نظر داشت که در برخی از موارد اصلا نیازی به ساخت بلاکچین جداگانه برای پروژه نبوده و پروژه می تواند از امنیت بالای بلاکچین میزبان استفاده کند.
به عنوان مثال پروژه چین لینک در حال حاضر به خوبی کار می کند و با تیم های بزرگی قرار داد دارد، اما از توکن آن یعنی لینک بر روی اتریوم قرار دارد.
در حال حاضر پروژه دیگری که از بلاکچین اتریوم استفاده می کند، تتر است. این استیل کوین برای حفاظت از سرمایه گذاران در مقابل نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است. به همنی خاطر توکن های خود را بر روی چندین بلاکچین امن عرضه کرده است که نیازی به ایجاد بلاکچین خصوصی نیست.
کیف پول های توکن کدام است؟
توکن ها قابلیت ذخیره بر روی تمام کیف پول ها و آدرس های بلاک چین میزبان را دارند. به عنوان مثال یک توکن اتریومی، همچون چین لینک یا تتر را می توان بر روی کیف پول های اتریوم ذخیره کرد. بنابراین با داشتن یک کیف اتریوم می توان به راحتی تمام توکن های مبتنی بر آن را ذخیره کرد. پس با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم مبتنی بر آن را ذخیره کرد. برای بلاک چین های دیگر از جملهخ ترون، بایننس چسن، ایاس و تزوس می توان هر کوینی را ذخیره کرد. البته در بلاک چین های جدید همچون پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن ها روی گیف پول های اختصای با آدرس های متفاوت ذخیره شوند.
منبع :
